Hoofdmenu:
Al tijdens het maken van de huidige serie kregen we een opmerking dat het allemaal niet erg positief is. Als je kijkt wat we bereikt hebben valt het mee en valt het tegen. Wat we allemaal meegemaakt hebben heeft niets te maken met samenwerken zoals ooit afgesproken in de stadsdeelraad. We hebben heel vaak nee, kan niet, past niet, mag niet gehoord. Ook was een aantal zaken "al vastgesteld", mogen niet afwijken van het goedgekeurde DO, behalve als het de gemeente goed uitkwam, enzovoorts. We hebben met z'n allen zelfs een beheerplan geschreven. Per vak, wat er moet gebeuren, hoe het eruit moet zien en wat het onderhoud moet zijn. Werd niet op prijs gesteld, kan niet, past niet, etc..
Eerst werd het onderhoud van de paden geschrapt, later de bankjes fietsenrekken en prullenbakken. Hoewel we uitgebreid over bankjes gesproken hadden. Heel veel zaken zijn nooit beantwoord. Mail wordt niet of slechts gedeeltelijk gelezen, blijkt uit antwoorden, als we die al kregen.
Het nog steeds niet afgeronde ontwerpproces van Sloterpark Oost is ook triest verlopen. Van invloed van de bewoners is niet veel te merken. De ambtenaren gaan lekker hun gang en willen leuke dingen bouwen. Of het park daar beter of aantrekkelijker van wordt is maar zeer de vraag. Dat heeft u nu kunnen lezen en is aan u ter beoordeling.
Als het aan ons had gelegen had het hele ontwerpproces nog geen drie maanden hoeven duren. Gewoon vak voor vak. Het steeds vertragen door de ambtelijke organisatie maakt het voor hen mogelijk twijfel te zaaien en afspraken niet na te komen. Het hele ontwerp straalt nu voor een groot deel overbodigheid uit. Oke, Corona heeft de boel een beetje vertraagd en heeft geleid voor veel ad hoc overleg zonder verslaglegging. Freewheelend doen diverse ambtenaren verschillende zaken en er is geen sturing meer.
Het project, ooit begonnen als grote opknapbeurt, is verworden tot het aanbrengen van wat kersen op een rottende taart. Dat de ambtenaren al zo’n € 1.500.000 opgemaakt hebben maakt het nog triester. Van dat geld hadden wel alle paden opgeknapt kunnen worden en de bankjes en prullenbakken vervangen en aangevuld kunnen worden. Iets wat volgens ons het park aantrekkelijker maakt dan een gemetseld zitje of overbodige drainage. Dan was er vast ook nog wel wat geld over voor de aanpak van de oevers.
Het hele project heeft de smaak van een bezigheidstherapie van ambtenaren en heeft ons heel veel tijd gekost en kost het de trouwe volhouders nog steeds veel tijd.
Volgend jaar wordt het weer vervolgd. Alles door elkaar en tegelijk.
Wat rest is hoop, Uit een column van Ben Tiggelaar:
Volgens psycholoog Charles Snyder draait hoop om het zien van verbindingen tussen de huidige situatie en een gewenste toekomstige situatie. Die verbindingen bestaan uit twee delen. Je moet manieren onderscheiden om die betere toekomst te realiseren én je moet geloven dat jij zelf kunt bijdragen aan die betere toekomst.
En dat is met deze gemeente heel erg moeilijk.
Terug naar deel 8
Terug naar inleiding/inhoud